Prawo umów
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 13 grudnia 2023 roku
Odmowa uznania za dopuszczalne rozwiązania w drodze wypowiedzenia umowy użyczenia zawartej na czas nieoznaczony i nie określającej celu użyczenia mogłoby prowadzić do nie dającej się zaakceptować sytuacji, w której dający rzecz w użyczenie nigdy nie odzyskałby prawa do swojej rzeczy. Brak jest podstaw do wywodzenia, że wypowiedzenie umowy użyczenia wymaga dla swej skuteczności istnienia realnie istniejącej przyczyny wypowiedzenia. Przyjęcie ww. postulatu powodowałoby nierówność wobec prawa i nakazywało właścicielowi rzeczy bezterminowe i nieodpłatne znoszenie ograniczenia swego prawa. (Wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 6 grudnia 2013 r., sygn. akt IV Ca 573/13)
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 21 stycznia 2021 roku
Prawo dożywocia związane nieodłącznie z osobą dożywotnika jest niezbywalne, nie podlega egzekucji i wygasa z chwilą śmierci uprawnionego, w związku z czym nie wchodzi do spadku (art. 922 § 2 k.c.).
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 21 marca 2018 roku
Wartość prawa najmu lokalu komunalnego, objętego podziałem majątku wspólnego, stanowi różnica między czynszem wolnym a czynszem regulowanym, z uwzględnieniem - w konkretnych okolicznościach sprawy - okresu prawdopodobnego trwania stosunku najmu.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 21 listopada 2017 roku
Na podstawie art. 691 § 1 kodeksu cywilnego nie można wstąpić w stosunek najmu lokalu socjalnego, o którym mowa w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.).
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 9 października 2017 roku
Zarzut wypełnienia weksla in blanco niezgodnie z zawartym porozumieniem wekslowym (tzw. deklaracją wekslową) może skutkować wyłączeniem odpowiedzialności dłużnika z weksla.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 25 lipca 2017 roku
Roszczenie wekslowe nie może istnieć w nieskończoność i to bez względu na rodzaj weksla. W przypadku weksla in blanco dochodzenie roszczenia przed sądem jest możliwe w terminie trzyletnim od daty płatności wpisanej na wekslu – pod warunkiem, że przed tą datą płatności wynikającą z weksla roszczenie nie ulegnie przedawnieniu (Wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I C 434/12).
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 15 maja 2017 roku
Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy (np. lokalu). Jeżeli umowa użyczenia została zawarta na czas nieoznaczony, użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić. Taką umowę można też wypowiedzieć.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 9 kwietnia 2017 roku
Mający służebność mieszkania może przyjąć na mieszkanie małżonka i dzieci małoletnie. Inne osoby może przyjąć tylko wtedy, gdy są przez niego utrzymywane albo potrzebne przy prowadzeniu gospodarstwa domowego. Dzieci przyjęte jako małoletnie mogą pozostać w mieszkaniu także po uzyskaniu pełnoletności.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 13 marca 2017 roku
Jeżeli roszczenie z umowy pożyczki albo kredytu przedawniło się przed wypełnieniem weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie tego roszczenia, pierwszy właściciel weksla in blanco nie może domagać się zapłaty od dłużnika kwoty pieniężnej z niego wynikającej. Zarzut wypełnienia weksla in blanco po upływie terminu przedawnienia zabezpieczonego nim roszczenia ze stosunku podstawowego jest zarzutem wypełnienia weksla niezgodnie z zawartym porozumieniem (art. 10 Prawa wekslowego).
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 8 marca 2017 roku
Sam fakt posługiwania się przez strony umowy korespondencją elektroniczną nie oznacza obowiązku stałego czuwania czy nie nadeszła jakakolwiek korespondencja. Konieczne jest uwzględnienie okoliczności konkretnej sprawy. Inne bowiem uwarunkowania istnieją w wypadku przedsiębiorstwa mającego stałe łącze internetowe w godzinach pracy, inne w czasie gdy przedsiębiorstwo jest nieczynne, a jeszcze inne w wypadku osoby fizycznej, od której nie można oczekiwać stałego zapoznawania się z wiadomościami nadsyłanymi na jej adres e-mail.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 20 grudnia 2016 roku
Zawarcie umowy najmu skutkuje po stronie najemcy obowiązek zapłaty umówionego czynszu. W przypadku lokalu mieszkalnego odpowiedzialność za długi została rozszerzona na inne podmioty.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 29 września 2015 roku
Nieważny jest zapis umowy przedwstępnej, który przyznaje kupującemu prawo odstąpienia od tej umowy w razie nie zawarcia umowy przyrzeczonej w przewidzianym w umowie terminie, jeśli jednocześnie nie wskazano w umowie terminu do skorzystania z prawa odstąpienia. Brak terminu końcowego wykonania prawa odstąpienia przesądza o bezwzględnej nieważności tego zapisu w umowie.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 4 lipca 2015 roku
Przesłanki do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego bądź jej przedłużenia są dwie: brak tytułu prawnego do innego lokalu (np. brak prawa własności innego lokalu) oraz spełnienie określonego przez radę gminy kryterium dochodowego.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 22 marca 2015 roku
Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Użycie przez ustawodawcę określenia "rażąca" wskazuje na to, iż jego intencją było objęcie hipotezą art. 898 § 1 kodeksu cywilnego wyłącznie przewinień o najwyższym ciężarze gatunkowym. Za rażąco naganne zachowanie można bowiem uznać tylko takie, które w sposób oczywisty, bez głębszej analizy, istotnie godzi w podstawowe zasady moralne, obyczajowe i społeczne.
Umowa darowizny wytwarza stosunek etyczny między darczyńcą a obdarowanym, wyróżniający się moralnym obowiązkiem wdzięczności. Naruszenie tego obowiązku przez dopuszczenie się uchybień opatrzone jest sankcją prawną w postaci prawa odwołania darowizny ale tylko wówczas, gdy obdarowany dopuścił się względem darczyńcy rażącej niewdzięczności. Chodzi tu o takie sytuacje gdy zachowanie obdarowanego w świetle istniejących reguł moralnych i prawnych świadczy o tym, że darczyńca odczuwa je wysoce ujemnie. O tym, czy postępowanie obdarowanego przedstawia się jako rażąca niewdzięczność, decyduje sąd.
Ustawodawca nie sprecyzował pojęcia rażąca niewdzięczność gdyż jest to niemożliwe z uwagi na zróżnicowane sytuacje życiowe. Posłużył się formułą ogólną pozostawiając sądowi ocenę na podstawie konkretnych okoliczności sprawy. Według ugruntowanego w orzecznictwie stanowiska, za niewdzięczność przyjmuje się świadome naruszenie podstawowych obowiązków ciążących na obdarowanym względem darczyńcy, krzywdzące darczyńcę. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się ponadto, że przez pojęcie rażącej niewdzięczności należy rozumieć tylko takie czynności obdarowanego – działania lub zaniechania, które są skierowane przeciwko darczyńcy z zamiarem nieprzyjaznym. Chodzi tu przede wszystkim o popełnienie przeciwko darczyńcy przestępstwa np. przeciwko zdrowiu, życiu, czci, mieniu oraz o naruszenie przez obdarowanego obowiązków wynikających ze stosunków osobistych łączących go z darczyńcą. – np. odmowa udzielenia pomocy w czasie choroby. Rażąca niewdzięczność może przejawiać się również w działaniu wymierzonym przeciwko osobom, z którymi darczyńca jest związany. Nie muszą to jednak być zachowania, w których osoba bliska darczyńcy jest wykorzystana przedmiotowo, jako cel pośredni, którego krzywda ma przysporzyć cierpień darczyńcy i to stanowi zamiar obdarowanego. Rażącą niewdzięczność może stanowić także zachowanie wymierzone w osobę najbliższą darczyńcy, nie podjęte wprawdzie z myślą o samym darczyńcy, lecz obiektywnie naganne i z racji swojego charakteru w sposób oczywisty uderzające w jego dobra i emocje, z czym obdarowany musiał się co najmniej godzić. Rażącą niewdzięczność musi cechować znaczne nasilenie złej woli skierowanej na wyrządzenie darczyńcy krzywdy, szkody majątkowej.
Znamion rażącej niewdzięczności nie wyczerpują czyny nieumyślne obdarowanego, a nawet drobne czyny umyślne, ale niewykraczające po za zwykłe konflikty rodzinne w określonym środowisku. W podobny sposób należy traktować incydentalne sprzeczki, zwłaszcza sprowokowane, czy też wyrządzenie krzywdy czy przykrości w sposób niezamierzony w uniesieniu czy rozdrażnieniu. Nie uzasadnia odwołania darowizny dopuszczenie się przez obdarowanego takich czynów, które w danych okolicznościach czy warunkach nie wykraczały poza zwykłe przypadki życiowych konfliktów. Podkreślenia wymaga również, iż postępowanie obdarowanego, który nie zachowuje się w odniesieniu do przedmiotu darowizny w sposób zgodny z wyobrażeniami darczyńcy (np. zadłużył darowaną nieruchomość), nie uzasadnia postawienia mu zarzutu zachowania rażąco niewdzięcznego. Niewierność małżeńska obdarowanego małżonka, będąca zawinioną przyczyną rozwodu, nie stanowi sama przez się rażącej niewdzięczności wobec darczyńców (teściów) i nie może stanowić przyczyny odwołania darowizny.
Warto pamiętać, że darowizna nie może być odwołana po upływie roku od dnia, w którym darczyńca dowiedział się o niewdzięczności obdarowanego. Bieg terminu rozpoczyna się od momentu dowiedzenia się o niewdzięcznym zachowaniu obdarowanego.
- Szczegóły
- Kategoria: Prawo umów
Toruń, dnia 17 marca 2015 roku
W razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wstępują: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą. Osoby te wstępują w stosunek najmu lokalu mieszkalnego, jeżeli stale zamieszkiwały z najemcą w tym lokalu do chwili jego śmierci.
Przepis art. 691 kodeksu cywilnego przewiduje możliwość wstąpienia w stosunek po zmarłym najemcy. Z tego uprawnienia mogą skorzystać: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą.
Aby móc wstąpić w stosunek najmu osoba uprawniona musi stale zamieszkiwać w tym lokalu z najemcą do chwili jego śmierci. Stałe zamieszkiwanie z najemcą osoby z którą najemca był w faktycznym pożyciu oznacza skoncentrowanie przez tę osobę całej swej działalności życiowej w lokalu najemcy, tak by zajmowany przez tę osobę lokal stanowił jej centrum życiowe. O stałym zamieszkiwaniu z najemcą można mówić wówczas, gdy lokal mieszkalny zajmowany razem z najemcą stanowił dla niej centrum spraw życiowych (miał tam swoje rzeczy osobiste, nocował).
Osobą faktycznie pozostającą we wspólnym pożyciu z najemcą - w rozumieniu art. 691 § 1 kodeksu cywilnego - jest osoba połączona z najemcą więzią uczuciową, fizyczną i gospodarczą (konkubent), może to być osoba tej samej płci. Faktyczne wspólne pożycie, w rozumieniu art. 691 § 1 kodeksu cywilnego, oznacza więź łączącą dwie osoby pozostające w takich relacjach jak małżonkowie. Dlatego wnuk, nawet jeśli stale zamieszkiwał z babcią albo dziadkiem, był z nimi emocjonalnie związany, prowadził wspólne gospodarstwo domowe nie należy do kategorii osób pozostających we wspólnym pożyciu. Wnuk będzie mógł wstąpić w stosunek najmu jeśli był utrzymywany przez dziadków przed ich śmiercią, to znaczy wówczas jeżeli zmarły najemca (babcia albo dziadek) był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych wobec niego.
Wstąpienie w stosunek najmu przysługuje łącznie wszystkim osobom, które spełniają wymogi przewidziane w art. 691 § 1 kodeksu cywilnego (nalezą do kręgu osób wymienionych w tym przepisie oraz stale przed śmiercią zamieszkiwały z najemcą).
Osoba wstępująca w stosunek najmu, wstępuje w prawa i obowiązki zmarłego najemcy w takim zakresie, w jakim one mu przysługiwały, a więc także obowiązuje go dotychczasowa stawka czynszu.
Uprawnienie do wstąpienia w stosunek najmu wynika wyłącznie z przepisu ustawy i zostało przyznane podmiotowi nie będącemu dotychczas stroną stosunku najmu, ale pozostającemu w określonym stosunku prawnorodzinnym lub faktycznym ze zmarłym najemcą. Jest to autonomiczne i szczególne uprawnienie osób wskazanych w ustawie, którego realizacja następuje z mocy prawa, co oznacza, że aby wstąpić w stosunek najmu osoba uprawniona nie musi podejmować żadnych czynności. Jeśli właściciel nieruchomości będzie oponował przeciwko wstąpieniu uprawnionej osoby w stosunek najmu, takiej osobie przysługuje prawo wystąpienia ze stosownym roszczeniem do sądu.
W razie braku osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu, stosunek najmu lokalu mieszkalnego wygasa.