Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Limit 33 miesięcy rozpoczyna bieg od dnia 22 lutego 2016 r., tj. od dnia wejścia w życie nowelizacji kodeksu pracy dotyczącej umów na czas określony. Wcześniejsze okresy zatrudnienia u tego samego pracodawcy nie są zaliczane do tego limitu.
W dniu 22 lutego 2016 r. weszła w życie Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. oz. 1220). Nowelizacja kodeksu pracy zmieniła katalog umów o pracę ograniczając rodzaje umów do: umów zawartych na okres próbny, na czas nieokreślony albo na czas określony. Zmieniły się także przepisy dotyczące umów na czas określony.
Przed dniem 22 lutego 2016 r. możliwe było zawarcie dwóch następujących po sobie umów o pracę na czas określny, u tego samego pracodawcy. Trzecia umowa musiała zostać zawarta na czas nieokreślony. Przerwa między umowami nie mogła być dłuższa niż jeden miesiąc. Przepisy nie ograniczały terminu na jaki mogła zostać zawarta umowa na czas określony. Skutkowały to często zawieraniem przez pracodawców umów o pracę na czas określony nawet na 10 lat.
Zgodnie z nowym brzmieniem art. 251 § 1 kodeksu pracy od dnia 22 lutego 2016 r. okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Przepis art. 251 § 3 kodeksu pracy stanowi, że jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż liczba umów określona w tym przepisie, uważa się że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu, o którym mowa w § 1, lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.
Oznacza to, że łączna liczba umów zawartych na czas określony między tymi samymi stronami nie może przekroczyć trzech, a łączny okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u tego samego pracodawcy na czas określony nie może być dłuższy niż 33 miesiące. Przekroczenie tych limitów będzie równoznaczne w skutkach z zawarciem z pracownikiem umowy o pracę na czas nieokreślony. Tych limitów nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony: w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy; w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym; w celu wykonywania pracy przez okres kadencji; w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie - jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.
Do umów o pracę na czas określony zawartych przed wejściem w życie nowych przepisów i trwających nadal w dniu ich wejścia w życie (22 lutego 2016 r.) stosuje się znowelizowany przepis art. 251 § 1 kodeksu pracy. Jednak dopiero od tego dnia rozpoczyna bieg 33 miesięcy zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony u tego samego pracodawcę. Oznacza to, że wcześniejsze okresy zatrudnienia u tego samego pracodawcy nie są zaliczane do tego limitu.