• Adwokat
  • Cywilne
  • Firmy
  • Mundury

Sąd Okręgowy w Warszawie zawiesił postępowanie w sprawie wysokości emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej do czasu zbadania zgodności z Konstytucją RP zastosowanych przez organ emerytalny przepisów prawa materialnego tzw. ustawy dezubekizacyjnej. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił zażalenie na postanowienie o zawieszeniu.

Zgodnie z art. 177 § 1 pkt 3¹ k.p.c Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym albo Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Sąd Okręgowy w Warszawie na podstawie przepisu art. 177 § 1 pkt 3¹ k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie z odwołania Romana Ś. od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno- Rentowego w Warszawie obniżającej wysokość świadczenia emerytalnego i rentowego na podstawie tzw. ustawy dezubekizacyjnej. W uzasadnieniu wskazał, że w innej sprawie, mającej tożsamy charakter spornego roszczenia, Sąd Okręgowy w Warszawie wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym w przedmiocie zbadania zgodności zastosowanych w zaskarżonej decyzji przepisów prawnych z Konstytucją RP. Wniosek do Trybunału Konstytucyjnego dotyczy zbadania czy art. 15c, art. 22a oraz art. 13 ust. 1 lit. 1 c w związku z art. 13b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. 1994 nr 53 poz.214 ze zm.) są zgodne z art. 2, art. 30, art. 32 ust. 1 i ust. 2, art. 67 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 3 Konstytucji RP - z uwagi na ukształtowanie regulacji ustawowej w sposób ograniczający wysokość emerytury i renty mimo odpowiedniego okresu służby, w zakresie w jakim dokonano tą regulacją naruszenia zasady ochrony praw nabytych, zaufania obywatela do państwa prawa i stanowionego przez niego prawa, niedziałania prawa wstecz, powodującego nierówne traktowanie części funkcjonariuszy w porównaniu z tymi, którzy rozpoczęli służbę po raz pierwszy po 11 września 1989 r., skutkując ich dyskryminacją. Drugie z pytań prawnych skierowane do Trybunału Konstytucyjnego dotyczyło zbadania zgodności z art. 2, art. 7, art. 95 ust. 1, art. 96 ust. 1, art. 104, art. 106, art. 109 ust. 1, art. 119, art. 120, art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP trybu uchwalenia zaskarżonych przepisów oraz wątpliwości, czy spełnione zostały merytoryczne przesłanki do ich uchwalenia. Postępowanie przed Trybunałem zostało oznaczone sygn. akt P 4/18.

Roman Ś. złożył odwołanie od postanowienia o zawieszeniu postępowania do Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił zażalenie. Sąd II Instancji wskazał, że wprowadzając regulację zawartą w art. 177 § pkt 3¹ k.p.c. ustawodawca zdecydował się ustanowić wyraźną podstawę zawieszenia postępowania cywilnego w sytuacji, w której rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym. Podstawa ta obejmuje zarówno przypadek, w którym wystąpiono z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego co do zgodności z aktu normatywnego z Konstytucją, jak i przypadek, w którym postępowanie przed Trybunałem, od wyniku którego zależy rozstrzygnięcie sprawy, zostało wszczęte przez inny podmiot w drodze wniosku lub skargi konstytucyjnej. Inicjatorem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym może być zarówno sąd prejudycjarny, jak i inny sąd.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2018 r., sygn. akt III AUz 501/18