Wydatki w sprawach z oskarżenia publicznego to także wydatki poniesione przez oskarżonego w związku z ustanowieniem w sprawie jednego obrońcy z wyboru. W wypadku częściowego uniewinnienia oskarżonego lub częściowego umorzenia prowadzonego przeciwko niemu postępowania może on domagać się od Skarbu Państwa w tej części zwrotu tych kosztów. (Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I KZP 16/15).
Przepis art. 630 k.p.k. stanowi, iż w sprawach z oskarżenia publicznego, jeżeli oskarżonego nie skazano za wszystkie zarzucane mu przestępstwa, wydatki związane z oskarżeniem w części uniewinniającej lub umarzającej postępowanie ponosi Skarb Państwa. Pojęcie „wydatki związane z oskarżeniem” nie zawiera ograniczeń, obejmuje także zwrot wydatków poniesionych przez oskarżonego z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy. Określenie „uniewinnienie oskarżonego lub umorzenie postępowania” nie może być rozumiane inaczej, niż określono to w art. 630 k.p.k., a więc także w odniesieniu do uniewinnienia lub umorzenia postępowania w części. Zatem pojęcie „wydatki związane z oskarżeniem” obejmuje poniesione przez oskarżonego koszty obrony dotyczące zarzutów, co do których umorzono postępowanie, bądź co do których oskarżony został uniewinniony. Sąd Najwyższy wskazał, że regulacje prawne nie mogą powodować sytuacji, w której osoba uzyskująca rozstrzygnięcie zgodne ze stanowiskiem zajmowanym przez siebie w postępowaniu sądowym, nie mogłaby domagać się zwrotu poniesionych przez nią wydatków. Wykładnia celowościowa przepisu art. 630 k.p.k. prowadzi do wniosku, iż w takim wypadku uzasadniony jest zwrot poniesionych przez oskarżonego kosztów ustanowienia w sprawie jednego obrońcy tylko w takim zakresie, w jakim doszło do uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia prowadzonego przeciwko niemu postępowania.
(Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I KZP 16/15).